Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2025 tonen

Recensie Leegland van Marjan Brouwers

Ik schreef de afgelopen tijd een reeks recensies over boeken die lijken op Mechanische oase. Leegland van Marjan Brouwers is de vijfde en laatste van deze reeks. Leegland lijkt vooral op Mechanische oase doordat een deel van de mensheid zich bevindt in een post apocalyptische werkelijkheid waarbij veel mensen zijn gestorven. Daarnaast gaan beide hoofdpersonen weg uit hun leefgebied en op zoek naar een beter leven. Ook hebben bij allebei de boeken de machthebbers de wereld enorm veranderd ten opzichte van nu. Tenslotte zijn het beide spannende dystopische romans.  In een toekomstig Nederland dat geteisterd wordt door een virus en ernstige klimaatverandering heeft gekend, is Senna een voormalig soldaat die als deserteur is gebrandmerkt. Wanneer ze in de trein naar fort Zwolle moet, een plek waar niemand meer van terugkomt, wordt haar trein geraakt door terroristen. Ze ontsnapt uit de trein en de jongen die naast haar zit, Julian, een schijnbaar verwend joch dat zichtbaar bij de elite...

Recensie Gebied 19 van Esther Gerritsen

Gebied 19 lijkt vooral op Mechanische oase doordat een deel van de mensheid – weliswaar bij Gebied 19 gescheiden op twee planeten in plaats van dat het merendeel is gestorven – zich bevindt in een omgeving die perfect lijkt. Daarnaast wil de hoofdpersoon weg uit de ruimte waar hij/zij zich bevindt (in mijn boek een oord, in haar boek een planeet). Ook hebben bij beide boeken de machthebbers de wereld drastisch veranderd. Tenslotte zijn het beide grounded / soft sciencefictionverhalen. Al gaat het bij Gebied 19 om een andere planeet, blijft daar alles ongeveer hetzelfde als op onze aarde. En er wordt niet te veel uitgeweid over de techniek zoals bij hard sciencefiction. Tomas wordt de dag na zijn bruiloft wakker zonder zijn vrouw Suzanne en zijn zoon Parker, maar met zijn hond Toto. Gaandeweg ontdekt hij dat ze naar een andere planeet zijn verhuisd, een die net meer ruimte biedt per persoon. Ongeveer de helft is overgebleven op aarde, waar het een chaos is. Dan wordt hij (spoiler!) op e...

Recensie Silo van Hugh Howey

Deze recensie is de derde in een reeks recensies die ik schrijf over boeken die lijken op Mechanische oase. Silo lijkt vooral op Mechanische oase doordat de post apocalyptische wereld buiten de silo waarin de personages leven niet meer begaanbaar is omdat de omgeving te giftig is. Daarnaast is er een hoofdpersoon die wil ontsnappen uit de ruimte (in mijn boek een oord, in zijn boek een silo) waar hij/zij in vast zit, om zelf te zien wat daarbuiten aan de hand is. Ook is er bij beide boeken een focus op machthebbers die informatie voor zich houden en het beste voor zichzelf houden. Tenslotte is het een thriller, een genre waar mijn boek niet officieel onder valt, maar het bevat wel dezelfde spannings- en verrassingselementen. In de eerste hoofdstukken leren we sheriff Holston kennen, die terugblikt naar zijn drie jaar daarvoor overleden vrouw Allison. Hij woont in een grote ondergrondse silo, waar strenge regels gelden en waarbij het verboden is om deze te verlaten. Allison wilde meer w...

Recensie The Penultimate Truth van Philip K. Dick

Deze recensie is de tweede in een reeks recensies die ik schrijf over boeken die lijken op Mechanische oase. The Penultimate Truth lijkt vooral op Mechanische oase doordat de buitenwereld niet meer begaanbaar lijkt door (onder andere) een Derde Wereldoorlog, wat een leugen blijkt te zijn. Daarnaast is er een hoofdpersoon die wil ontsnappen uit de ruimte (in mijn boek een oord, in zijn boek een bunker) waar hij/zij in vast zit, om zelf te zien wat daarbuiten aan de hand is. Tenslotte is er bij beide boeken een focus op politieke leugens en dat de machthebbers alles voor zichzelf willen houden. In The Penultimate Truth lijkt de Derde Wereldoorlog in de toekomst voort te duren, maar de oorlog is al vele jaren voorbij. De meeste mensen wonen in ondergrondse bunkers en denken dat de oorlog boven ze doorgaat. Ze worden echter misleid door de overheid en hoogstaande mannen genaamd ‘Yance-mannen’ zoals Joseph Adams, die speeches schrijven en deze als nieuws aan de ondergrondse bevolking brenge...

Recensie De groene toren van Johan Klein Haneveld

Deze recensie is de eerste in een reeks recensies die ik schrijf over boeken die lijken op Mechanische oase. De groene toren lijkt vooral op Mechanische oase door de afgesloten ruimte waarin alles perfect lijkt te zijn en door de hoofdpersoon die daaruit wil ontsnappen. Maar zelfs toekomstige gadgets zoals stoelen die zich vormen naar je lijf en materialenprinters komen overeen. En dat ieders stem geldt bij belangrijke keuzes voor het hele volk, waarbij gebruikt wordt gemaakt door een computer die alles monitort. De groene toren gaat over het hoofdpersonage Georg. Hij woont in de groene toren. Deze welvarende plek lijkt perfect als je deze vergelijkt met wat daarbuiten is; werkeenheden die moeten zwoegen om de toren te dienen, met amper een eigen leven. Hij balanceert op het randje van de afgrond door zijn afwijkende meningen over belangrijke vraagstukken, die zelfs worden uitgelezen vanuit zijn onderbewustzijn door het systeem. Mede daardoor -een kater hielp ook niet mee- besluit hij ...